Bibliografische gegevens

Louis Couperus, De ode. [Rotterdam, Nijgh & Van Ditmar’s Uitgevers-Maatschappij, 1919]. 15,1 x 23,5 cm. 70 [80] p. Prijs ƒ10,=; geb. ƒ15,=.

 

De ode was eerder verschenen in Groot Nederland jrg. 16, 1918, I, jan., p. 43-72. De bibliofiele uitgave werd verzorgd door Frans Vlielander Hein (1881-1919), neef van Couperus, en door Nijgh & Van Ditmar geproduceerd en gedistribueerd. Voor de uitgever was Vlielander Hein de opdrachtgever. Couperus had zijn neef gemachtigd als zaakwaarnemer. De kosten werden in rekening-courant geboekt en verrekend met de opbrengst. De kostprijs voor de 250 voor verkoop bestemde exemplaren was ƒ1,90. Gezien de nummering, verwacht ik dat er 100 exemplaren zijn gebonden en de rest is ingenaaid. De uitgave was voor die tijd duur en kostte ing. ƒ10,00 en geb. ƒ15,00. Er was dus een ruime marge. In november 1920 had de uitgever nog ƒ43,42 tegoed van Frans Vlielander Hein toen hij overleed. Zijn broer wikkelde alle zaken af en regelde, dat voortaan de eventuele opbrengsten direct naar Couperus gingen. Het bijzondere is, dat alle exemplaren persoonlijk door Couperus waren voorzien van zijn handtekening behalve de 30 exemplaren voor de pers. Vreemd is, dat er voor de ingenaaide exemplaren twee soorten omslagen zijn, terwijl de nummers vlak bij elkaar liggen. Het doet vermoeden, dat Couperus op de plano vellen zijn handtekening gezet heeft, die op de pers genummerd waren. Naast de bekende half perkamenten band en de ingenaaide editie blijkt, dat er ook een aantal exemplaren in een halflinnen band met stofomslag zijn afgewerkt. Volgens Evert Paul Velkamp zijn er nog twee varianten bekend, de perkamenten met auteur en titel op linnen en een ongenummerd exemplaar ingenaaid. De titel stond bij de uitgever normaal in de fondslijst, alsof het een eigen uitgave was. Uit de brieven aan Mw. Couperus gebundeld in Dienstbaar tot het einde kunnen we afleiden hoe de regeling was: met de opbrengst uit verkopen werd de investering verrekend. De uitgever kreeg voor opslag en verkoopkosten 25% van de opbrengst. De opbrengst werd niet uitgekeerd, maar verrekend met het openstaande voorschot van Iskander. In 1927 was het voorschot geheel verrekend en kreeg de weduwe Couperus ƒ43,25 uitgekeerd (Dienstbaar tot het einde brief 118). 

Later, in 1962, heeft Nijgh & Van Ditmar ook de publicatierechten verkregen en is De ode samen met De Verliefde Ezel door deze uitgever in de handel gebracht.